STAW SKOKOWY GÓRNY

Staw skokowy górny zwany również stawem skokowo-goleniowym (articulatio talocruralis) stanowi połączenie kości goleniowej z kością skokową.

Panewkę stawu stanowi dalsza nasady piszczeli i strzałki połączone więzozrostem. Ma ona kształt klamry, która obejmuje bloczek kości skokowej.

Kostka boczna ślizga się po powierzchni kostkowej bocznej bloczka kości skokowej. Kostka boczna jeswt dwukrotnie dłuższa od kostki przyśrodkowej. 

Torebka stawowa przyczepia się do dalszych krawędzi nasady piszczeli i strzałki oraz obejmuje bloczek kości skokowej. Jest ona wzmocniona przez szereg mocnych więzadeł.

Więzadło przyśrodkowe (trójgraniaste) przyczepia się do kostki przyśrodkowej i prowadzi do kości skokowej, piętowej i łódkowatej. Ma ono kształt wachlarza.

Kostka boczna i kości stopy są powiązane więzadłami położonymi na kości skokowej oraz piętowej.

Staw skokowy górny jest stawem zawiasowym o jednym stopniu swobody. Oś obrotu przebiega od szczytu kostki przyśrodkowej do połowy długości kostki bocznej. Biegnie ona skośnie na zewnątrz w stosunku do płaszczyzny czołowej.

Staw ten jest najbardziej zwarty w pełnym zgięciu grzbietowym. W tej pozycji szerszy z przodu bloczek kości skokowej wchodzi pomiędzy kostki goleni, a mocno napięte więzadła nie pozwalają na ruchy boczne. W zgięciu podeszwowym staw jest rozluźniony przez co jest bardziej podatny na urazy.

Zakresy ruchomości:

• zgięcie grzbietowe - 20*
• zgięcie podeszwowe - 30*