Staw skokowy górny zwany również stawem skokowo-goleniowym (articulatio talocruralis) stanowi połączenie kości goleniowej z kością skokową.
Kostka boczna ślizga się po powierzchni kostkowej bocznej bloczka kości skokowej. Kostka boczna jeswt dwukrotnie dłuższa od kostki przyśrodkowej.
Torebka stawowa przyczepia się do dalszych krawędzi nasady piszczeli i strzałki oraz obejmuje bloczek kości skokowej. Jest ona wzmocniona przez szereg mocnych więzadeł.
Więzadło przyśrodkowe (trójgraniaste) przyczepia się do kostki przyśrodkowej i prowadzi do kości skokowej, piętowej i łódkowatej. Ma ono kształt wachlarza.
Kostka boczna i kości stopy są powiązane więzadłami położonymi na kości skokowej oraz piętowej.
Staw skokowy górny jest stawem zawiasowym o jednym stopniu swobody. Oś obrotu przebiega od szczytu kostki przyśrodkowej do połowy długości kostki bocznej. Biegnie ona skośnie na zewnątrz w stosunku do płaszczyzny czołowej.
Staw ten jest najbardziej zwarty w pełnym zgięciu grzbietowym. W tej pozycji szerszy z przodu bloczek kości skokowej wchodzi pomiędzy kostki goleni, a mocno napięte więzadła nie pozwalają na ruchy boczne. W zgięciu podeszwowym staw jest rozluźniony przez co jest bardziej podatny na urazy.
Zakresy ruchomości:
- zgięcie grzbietowe - 20*
- zgięcie podeszwowe - 30*
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz